Shizuo x shota!Izaya - Dziecinność jest pojęciem względnym - Rozdział 2

Ohya~~
 Powiem tak, rozdział jest, ale dzięki niemu uświadomiłam sobie, że nie mam głowy do opowiadań x3 Pod każdym możliwym tego stwierdzenia znaczeniem. Lubię to opowiadanie, ale wkurza mnie niemiłosiernie, zwłaszcza kiedy dochodzę do jego połowy i nie wiem co w tej połowie napisać Q.Q"
 Ale cieszę się, że Wam się spodobało i baaardzo dziękuję za komentarze pod pierwszym rozdziałem <3 Dobrze wiedzieć, że jednak nie zjebało się tak całkowicie xD Dziękuję~
 I tak na koniec, odpowiem na pytania odnośnie wieku Izayi.
 Shota to z jakiegoś tam założenia chłopiec w wieku od 8/10 do 12/13 lat (ostatecznie 14, ale to już trochę naciągane x3) Nie chciałam robić w tym opowiadaniu jakiejś pedofilii(chociaż i tak pewnie tak to wygląda, w końcu moje ^^") więc Izaya ma 13lat, a Shizuś 16. Niby 13 to mało, ale są zbliżeni wiekiem, więc no... x3 Jakby chodzili do jednej szkoły mogliby być kolegami~~ :3
 Ode mnie tyle~ Miłego czytania x3

Rozdział 2

 - Izaya, do cholery. Uspokój się w końcu. - warknąłem, chyba po raz setny tego dnia spychając go ze swoich kolan. Jak wcześniej posłał mi urażone spojrzenie i wrócił na swoje miejsce. Tak było od rana. Najpierw się przysuwał, próbował coś kombinować, a kiedy go odsuwałem – obrażał się. Od początku przerwy był wyjątkowo nachalny, jakby wcześniej nie chciał mi zbytnio przeszkadzać. Niby miło, ale nie do końca. Bardziej bym się cieszył, gdyby po prostu sobie odpuścił i dał mi przeżyć te dwa tygodnie w spokoju. Póki co jednak nic na to nie wskazywało.

 Nie potrafiłem zrozumieć dlaczego musiał przyczepić się akurat do mnie. Nawet jeżeli o mnie słyszał i w jakiś sposób go interesowałem, to przecież nie powód do takiego zachowania. Wielu ludzi się kimś interesuje, a nie chcą tego kogoś za wszelką cenę zaciągnąć do łóżka, więc dlaczego ja musiałem trafić na tak specyficznego dzieciaka?

 - Dlaczego jesteś taki upierdliwy, co? Nie możesz zająć się czymś co robią dzieci w twoim wieku? Graniem w piłkę, albo coś... – oparłem podbródek na dłoni, podejmując się kolejnej próby rozmowy. Do tej pory, odpowiadał po prostu, że mnie lubi, a później zaczynał snuć jakieś filozoficzne teorie na temat mojego nastawienia, czym tylko podnosił mi ciśnienie. Postanowiłem jednak spróbować ostatni raz wyjaśnić sprawę. Chociaż będąc szczerym, z każdą kolejną chwilą przebywania z Izayą, miałem coraz mniej wiary w możliwość dogadania się z nim.

 - Już ci mówiłem, Shizuś~. Nie dam ci spokoju dopóki nie przyjmiesz mojej propozycji~ - nawet nie chciało mu się na mnie spojrzeć, chociaż jeszcze przed chwilą można było odnieść wrażenie, że nie umie patrzeć na nic innego. Teraz wgapiał się w kartonik z sokiem, perfidnie mnie ignorując, jakby w ten sposób chciał przekazać, że to ja jestem tym, któremu ma zależeć na naszych relacjach.

 - Czy ty w ogóle wiesz o czym mówisz? - zmarszczyłem brwi, wkurzony jego podejściem. 

 - Oczywiście, że tak! Ja...

 - Chcesz pójść ze mną do łóżka, wiem. Ale jesteś całkowicie pewien, że rozumiesz co się z tym wiąże? – skrzyżowałem ręce na piersi i odchyliłem się w tył na krześle. Tym razem to ja obserwowałem jego, przez chwilę wydawało mi się, że coś do niego dotarło, ale szybko zaprzeczył moim przypuszczeniom.

 - Dlaczego miałbym nie rozumieć? Jak na razie to ty się wymigujesz. – uśmiechnął się w ten podejrzany sposób,przebierając postawę podobną do mojej. Zupełnie jakby papugowaniem mnie, chciał zrobić mi na złość.

 - Nie zgadzam się, bo jesteś za młody. Ile masz lat? Jedenaście, dwanaście?

 - Trzynaście. – poprawił mnie.

 - Nadal za mało. Podrośnij i dopiero myśl o takich rzeczach. – westchnąłem, wyciągając z kieszeni papierosa i zapalając go. Izaya zmrużył oczy, a uśmieszek na moment zniknął z jego twarzy.

 - Po pierwsze, nazywaj rzeczy po imieniu. Po drugie, to nie ja jestem za młody, tylko ty zbyt niedoświadczony. I po trzecie – wycelował we mnie palcem, na powrót pokazując mi ten swój wariacki uśmiech. – Nie myśl sobie, że tak łatwo dam za wygraną. Jeszcze zmienisz zdanie. – pewność z jaką to mówił była zaskakująca i trochę przerażająca. Byłem przekonany, że choćby nie wiem co nie zgodzę się na jego prośby, ale sama myśl, że mogłoby być inaczej... Nie, zdecydowanie nie powinienem nawet brać pod uwagę takiej opcji.

 - Dobra, koniec. – dłonią w której nie trzymałem papierosa, uderzyłem o stolik przy którym siedzieliśmy, tworząc na nim niewielkie pęknięcie. – Nie ja jestem od tłumaczenia ci pewnych spraw. Idziemy do twojego taty, z nim będziesz gadać. – zadecydowałem i podszedłem do niego, następnie przerzucając go sobie przez ramię.

 - Shizuś, puść mnie~. Mój tata się wścieknie, jak mu powiedz, że wolę chłopców! Nie mów mu! – nie sądziłem, że zobaczę go kiedyś przejętego, albo wystraszonego, ale w tamtej chwili tak wyglądał.

 - Dlaczego? Może wtedy wreszcie byś się odczepił. – nie zatrzymywałem się, starając się ignorować zaniepokojone spojrzenia ludzi. W sumie nic dziwnego, że się za nami oglądali. Nie znali mnie, a niosłem szarpiącego się dzieciaka przez środek miasta, więc pewnie musiałem wyglądać dość niecodziennie.

 - Okej, Shizuś! Dam ci spokój, ale masz mnie postawić i nic nikomu nie mówić – nie mogłem uwierzyć, własnym uszom. Mogłem wcześniej mu zagrozić, zamiast martwić się, czy przy okazji mi się nie oberwie. Zatrzymałem się i jak chciał, odstawiłem go na ziemię. Miał spuszczoną głowę, ale mogłem dostrzec jego lekko zaczerwienione policzki. – Naprawdę jesteś okropny, Shizu-chan – westchnął i w teatralnym geście rozłożył ręce na boki. – Mogło być fajnie, ale jak nie, to nie. Trudno – uśmiechnął się jakoś, niepodobnie do siebie, ale udałem, że nie zauważyłem tego i wyminąłem go.

 - Lepiej żebyś nie kłamał, bo naprawdę nie mam zamiaru dłużej się z tobą użerać – dodałem jeszcze, nie chcąc żeby coś zostało niedomówione i nie interesując się czy wróci ze mną do sklepu, czy pójdzie gdziekolwiek indziej, odszedłem stamtąd.

***

  Takashiro dał mi karteczkę z adresami pod które mam zawieść zamówiony towar, do tej pory znalazłem wszystkie poza jednym. Podobno jest gdzieś na obrzeżach miasta, ale nieważne ile razy ktoś tłumaczył mi jak mam tam dojechać – za cholerę nie mogłem trafić. Zjechałem na pobocze, uznając, że jeżdżenie w kółko nie ma żadnego sensu, a jedynie marnuję benzynę. Swoją drogą nie sądziłem, że pozwolą mi prowadzić, skoro nawet nie mam prawa jazdy.

 Włączyłem awaryjne i spojrzałem raz jeszcze na mapkę miasta. Niby powinienem jechać teraz prosto, ale ostatnio tak zrobiłem i nic.

 - Do dupy z tym – warknąłem pod nosem i podarłem bezużyteczny kawałek papieru. Zapomnieli narysować miejsca do którego chciałem dojechać i tyle – innego wyjścia nie było.

 - Czyżby Shizuś się zgubił~? – usłyszałem ten melodyjny głos, w jednej chwili czując jak ogarnia mnie chęć rzucenia czymś w jego właściciela. Nie obchodziło mnie ile miał lat, nie obchodziło mnie, że mogłem mieć kłopoty, jeżeli bym go walnął. I tak byłem już wystarczająco zły, nie musiał mnie dodatkowo denerwować.

 Mocniej zacisnąłem dłonie na kierownicy, kiedy Izaya zajął miejsce pasażera, ze wszystkich sił starając się nad sobą panować. – Jedź prosto. – powiedział tylko, ale to wystarczyło, żeby stracił kontrolę.

 - Niby czemu?! – wydarłem się na niego, uderzając pięścią w fotel, tuż nad jego ramieniem. Spojrzał na mnie zdziwiony, a po chwili – kompletnie mnie zaskakując – zwyczajnie się roześmiał.

 - Rany, Shizuś. A mówisz, że to jestem dziecinny. Jedź prosto, bo inaczej do jutra będziesz tutaj stać – uśmiechał się w ironiczny sposób, powodując, że miałem jeszcze większą ochotę na rozszarpanie go. Niby to nie była jego wina, że nie umiałem trafić, ale przyszedł tutaj i zaczął mnie denerwować.

 - Dobra, tylko już nie gadaj – burknąłem i odpaliłem samochód, powoli się uspokajając.

 - Naprawdę jesteś głupiutki potworku.

 - Izaya! – gdybym nie prowadził – udusiłbym go.

 Zaśmiał się krótko, przez resztę jazdy na szczęście już nie mówiąc słowa.

***

 Było coś około trzeciej nad ranem, a ja zamiast spać pisałem z Kasuką, opowiadając mu o wszystkich głupich zachowaniach i pomysłach Izayi. Patrząc ile wiadomości już wysłałem, ciężko było mi uwierzyć, że przyjechałem tutaj zaledwie dwa dni temu.

 [Więc lubi cię, czy raczej chodzi mu tylko o przespanie się z tobą?] – średnio wiedziałem co mam odpisać. Właściwie to wcale. Do tego będąc w takiej sytuacji jak obecna, nie byłem pewien czy Kasuka jest odpowiednią osobą do rozmowy. W końcu był tylko o rok starszy od Izayi, ale z drugiej strony nie wiedziałem komu innemu miałbym o tym powiedzieć. Shinra jest za głośny i pewnie oprócz poinformowania o sprawie połowy napotkanych ludzi, niczego by nie zrobił. Kadocie nie chciałem zaprzątać głowy, a Celty miała ostatnio dużo roboty, więc ona też odpadała. Zostawał tylko Kasuka. Jeżeli inaczej na to spojrzeć, to różnił się od Izayi i to bardzo. Był dojrzały i rozważny, czasami miałem wrażenie, że nawet bardziej niż ja. Może, więc w tym wszystkim nie chodziło o wiek. Może nie lubiłem Izayi bo był bezczelny i w jakiś sposób rozpieszczony.

 Westchnąłem bezgłośnie, odkładając komórkę na bok, kompletnie już nie wiedząc co napisać.

 Sam przecież stwierdziłem, że Izaya nie może mnie lubić, bo zna mnie za krótko. Ale to, że chce się po prostu ze mną przespać też nie ma większego sensu. Nie rozumiem tego dzieciaka.

Po chwili bezproduktywnego leżenia, wstałem i wziąłem z szafki nocnej pustą już szklankę, z zamiarem pójścia do kuchni i dolania wody. Otworzyłem drzwi pokoju i nie postąpiłem nawet o krok, widząc przed sobą, równie zdziwionego co ja, Izayę.

 - Czego chcesz? – spytałem szeptem, dalej stojąc w drzwiach pokoju.

 - Porozmawiać... – przekrzywił głowę na bok z lekkim uśmiechem – takiego jeszcze u niego nie widziałem. – Gniewasz się jeszcze?

 Nie ufałem mu, normalnie by o to nie pytał, więc musiał przyjść w konkretnym celu.

 - Mów czego chcesz i spadaj.

 - Shizuś, naprawdę. Chcę tylko porozmawiać i może... przeprosić za denerwowanie cię? - zaśmiał się cicho, jakby sam nie był pewny tego co mówi. - Sam nie wiem, czego chciałem. Nie umiem cię rozgryźć i przez to czuję się nieswojo. Zwykle wiem co kto myśli i umiem przewidzieć co zrobi... W twoim przypadku jest inaczej i myślę, że właśnie dlatego cię lubię. Chyba przyszedłem zapytać, dlaczego ty nie lubisz mnie?

I niby co mam mu odpowiedzieć, co?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ach, nie zdążyłam przed północą *smuteczeg* >w< 

 Chciałabym się Was o coś zapytać~. Gdybym zaczęła co jakiś czas zamieszczać fanficki shojo-ai, oczekiwalibyście, że w tym samym tygodniu pojawi się coś z shounen-ai? :3 Wiem, że nie wszyscy lubią girlsy, a blog z pierwszego założenia nie przewidywał, że przyjdzie mi coś takiego do głowy, więc postanowiłam zapytać x3 Bylibyście zainteresowani np. czymś z Mairu i Kururi?

 17 pojawi się song-fick do piosenki Heat-Haze Days, a 20/21 trzeci rozdział powyższego opowiadania~ x3 

 No i no, o tej porze, to kolorowych snów, nie? x3